Zouaaf Hendrikus van Rooij.

Hendrikus werd op 1 mei 1837 in Sint-Michielsgestel geboren uit het huwelijk van Hermanus de Rooij (*Gemonde 1800) en Margaretha Rutten (*St. Michielsgestel 1807). In februari 1866 meldde hij zich aan als zouaaf (matricule-nummer 2592), tegelijk met de Batenburgers Theodorus Buijs en Nol van Summeren. Hij was toen huisknecht bij de pastoor van Batenburg. (Hij is in het bevolkingsregister echter niet te vinden). Hij diende tot maart 1868 en nam deel aan de veldtocht van 1867, waarin hij vocht in de slag om Bagnorea (5 oktober). Hij werd geraakt door een kogel, maar raakte niet echt verwond. Hij ontving het Mentanakruis en de medaille Bene Merenti. Hij was de enige van het drietal die ongedeerd uit Italië terugkeerde. Theodorus overleed in Rome aan de pokken en Arnold raakte zwaar gewond aan zijn been. De pastoor moet na zijn terugkeer tegen Hendrik gezegd hebben : “t Is jammer, jongen, dat ge voor zulk een schone zaak niet gesneuveld zijt”.
In november 1871 trad hij in bij de fraters in Tilburg als frater Michiel. Een jaar later legde hij de driejarige geloften af, nog weer drie jaar later de eeuwige geloften. Hij werkte toen al in de Ruwenberg. Hij deed daar huiswerk evenals later in Den Bosch, Goirle en Tilburg. In oktober 1905 ging hij met pensioen in Huize Steenwijk in Vught, waar hij op 7juli 1918 is overleden.

Bronnen:
Zouavenmuseum Oudenbosch.
Biografisch overzicht van de Tilburgse zouaven, in: Tilburgse zouaven ten strijde voor de Paus, in: Tilburg, tijdschrift voor monumenten en cultuur, Jaargang 14 no. 2, oktober 1996.
Archief Fraters van Tilburg, dossier Frater Michiel van Rooij.
Tussenbeide, 131, augustus 1985, pgs 34-17.